Atlas sieci tramwajowych Polski 2014 (Atlas tramvajových sítí v Polsku 2014)

Książka prezentuje sieci tramwajowe obecnie funkcjonujące w miastach w Polsce, a także te, które zostały zlikwidowane, jak również linie w ośrodkach miejskich niegdyś znajdujących się w granicach Rzeczpospolitej (Lwów, Wilno). Całość uzupełniają mapy przedstawiające rozwój np. tramwajów konnych i elektrycznych na ziemiach polskich przed 1918 r., w okresie międzywojennym oraz po II wojnie światowej.

Każdy z opisywanych ośrodków miejskich opisany jest przy pomocy szczegółowej tabeli, z której dowiedzieć się można, poza danymi na temat samego miasta (liczba ludności, powierzchnia, województwo itp.), w jakim okresie funkcjonowały tam poszczególne trakcje, jaki tabor jest tam eksploatowany, kto jest przewoźnikiem, a kto organizatorem transportu. Ciekawym rozwiązaniem jest też wprowadzenie osi czasu, na której, za pomocą kontrastujących kolorów, wyszczególnione są poszczególne etapy budowy sieci. Dane te są odwzorowane kolorystycznie także na samej mapie (np. jasnozielonym kolorem oznaczono linie zbudowane w latach 2011-2013, a czarnym – te sprzed 1880 r.).

Poza liniami tramwajowymi, autorzy postanowili również w podobny sposób opisać istniejące i zlikwidowane linie trolejbusowe. W atlasie zawarto także informacje na temat WKD i metra w stolicy.

Same mapy zajmują najczęściej pojedyncze strony, choć te przestawiające infrastrukturę tramwajową w największych miastach, nierzadko wykorzystują rozkładane karty. Poza samymi liniami, naniesiono również zajezdnie, stacje i linie kolejowe (w tym też te zlikwidowane), obszary zabudowane (także staromiejskie), obiekty turystyczne oraz rzeki i obiekty wodne. W przypadku większych ośrodków zamieszczono nawet kilka map – np. w Poznaniu przedstawiony jest układ linii tramwajowych oraz mapy rozwoju sieci tramwajów konnych (do 1898 r.), tramwajów elektrycznych i sieci trolejbusowej (trolejbusy jeździły tam do 1970 r.).

Mapy przeplatane są również fotografiami pochodzącymi z poszczególnych miast, prezentującymi rodzaje taboru. Wśród nich są także zdjęcia archiwalne (np. w przypadku Kostrzyna nad Odrą). Warto wspomnieć również o tym, że książka jest przystępna dla zagranicznych odbiorców. Wstęp i legendy do opisów miast podane są również w języku angielskim i niemieckim.

Publikacja ta jest ze wszech miar godna uwagi, nie tylko dla miłośników komunikacji miejskiej. Jak stwierdzają sami autorzy, są oni świadomi wad wydawnictwa, których jednak, biorąc pod uwagę charakter książki, nie jest zbyt wiele. Twórcy „Atlasu…” zapewniają, że „perspektywa rozbudowy wielu sieci tramwajowych z pewnością spowoduje potrzebę wznowienia atlasu co jakiś czas, w którym uwzględnimy wszelkie uwagi, do których zgłaszania gorąco namawiamy”. Trzymamy autorów za słowo.